[Αναδημοσίευση από το βιβλίο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, Ζακυνθινοί Επίσκοποι στον Κόσμο, εκδ. Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου, Ζάκυνθος 2004, σσ. 162-169]
Ὁ Χρυσόστομος Β' (κατά
κόσμον Νικόλαος) Δεληγιαννόπουλος, γιός τῆς
ὑπερπολύτεκνης οἰκογένειας τοῦ Ἰωάννη Δεληγιαννόπουλου καί τῆς Ἀδαμαντίας
ἱερέως Παναγιώτη Πυριόχου, γεννήθηκε στήν πόλη τῆς Ζακύνθου στίς 6 Ἀπριλίου
1916.
Ἀπό πολύ νωρίς ἔνιωσε τήν κλίση πρός
τήν ἱερωσύνη νά τοῦ ἀναμοχλεύει τήν ὕπαρξη, ἡ δέ κλήση ἀπό τό Θεό δέν ἄργησε νά
ἔρθει. Μαθητής ἀκόμη τοῦ Δημοτικοῦ σύχναζε στίς αὐλές τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Ἁγίου
Διονυσίου, συναναστρεφόμενος σεβάσμιους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι μέ τό παράστημά τους
τοῦ ἐνέπνευσαν τήν κατάνυξη καί τό ρίγος περί τῶν θείων. Ἀξίζει ν' ἀναφεθοῦν,
εἰς μνημόσυνον αἰώνιον, οἱ καλογεροπαπάδες Κύριλλος Λυκούρεσης, Πανάρετος
Μαρινάκης καί Ἀνδρόνικος Βοῦτος. Ἀλλά καί οἱ ἐνάρετοι Ἱερεῖς τῶν
ἐνοριῶν Διονύσιος Μπονίκος-Δημοδιδάσκαλος, Ἰωάννης Μποζίκης καί Διονύσιος
Παυλόπουλος συνετέλεσαν ἀθόρυβα, μυστικά μά καθοριστικά, στήν πνευματική του
ἀρτίωση. Συνέχισε στό Σχολαρχεῖο, στή Σχολή Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς καί
ἀργότερα στό Γυμνάσιο, ἐνῶ συμμετεῖχε ἐνεργά στήν Ὁμάδα Νέων τοῦ Παναγιώτη
Σοφοῦ (μετέπειτα Μητροπολίτη Παύλου Σοφοῦ), ἡ ὁποία
ἀργότερα κατοχυρώθηκε ὡς "Χριστιανική Ἕνωσις Ἀνδρῶν ὁ Ἅγιος
Δημήτριος", μέ ἕδρα τόν παλαίφατο Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Κόλλα
στό Ψήλωμα. Μέσῳ τῆς ἐνασχόλησής του μέ τήν "Ἕνωση" αὐτή ὁ Νικόλαος,
γνωρίστηκε μέ ἀνάλογες κινήσεις ἀνά τήν Ἑλλάδα καί μέ διάφορους ἀξιόλογους
πνευματικούς, μεταξύ τῶν ὁποίων τόν ἁγιασμένο Πατέρα Φιλόθεο Ζερβάκο.
